เริ่มหัดถ่ายภาพอย่างเป็นเรื่องเป็นราวครับ หลังจากใช้กล้อง คอมแพ็ค มานานแสนนาน สะดวกดี แต่ ติดที่คุณภาพ ของงานที่ออกมา เริ่มหัดใช้ DSLR ไปไม่ถูก ครับ ยากกว่าที่คิด คนที่แนะนำบอกว่า มันก็เหมือนกับ กล้อง คอมแพ็ค ปรับออโต้ แล้วก็กด (แล้วจะใช้ DSLR ทำไม ) บางท่านก็บอกว่า ให้นึกถึงกล้องฟลิมส์ สมัยก่อนนู้น เอ! แต่ไม่ค่อยคล้ายกันเลย เพราะเมือก่อน มัน มือน่วล ล้วนๆ แต่ตอนนี้ มันมีเครื่องมือที่หลากหลาย ก็เลย เริ่มจากที่ไม่เป้นเอาซะเลย จะดีก่า ซักวัน คงจะมีภาพเด็ดๆ มาใส่กรอบกับเขามั้งละครับ พยายามจะรวบรวมให้เป็นเรื่องเป็นราว เอามาถ่ายทองประสบการณ์แลกเปลี่ยนกัน หากมีผู้สนใจแวะเวียนผ่านมา เป็นชุดๆ และ จะพยายามอัพ เรื่อยๆ จนกว่าจะยอมแพ้ ครับ

 By the side-way เรื่องเล่าริมทาง 27 ธค.53

 Cr Flower 7th. งานเทศกาลเชียงรายดอกไม้งาม ครั้งที่ 7 25 ธค.53-3 มค.54

โลกใบใหม่ที่กว้างไกลกว่าที่คิดหวัง

สวัสดีปีใหม่ 2554 ครับ เมื่อเริ่มก้าวเข้าสู่วงการม่านชัตเตอร์ เป็นครั้งแรก รู้สึกเหมือนกับว่าเป็นเรื่องที่ไม่ยากเกินไป แต่พอก้าวข้ามขอบประตุเข้ามาแล้ว มันเป็นมากกว่าที่คิดอีกเยอะมาก มันไม่ใช่แค่กดชัตเตอร์ถ่ายๆๆๆ แล้วก็เอามาโพสต์ๆๆๆ เหมือกับที่เคยทำเป็นประจำกับงานอื่นๆที่เกี่ยวข้อง ในมุมมองของโลกใบใหม่นี้ มันน่าอัศจรรย์ พิศวง งง งวย เป็นอย่างมาก ถ่ายภาพมาแล้ว อย่างไรจะดุสวย มีมุมมอง มีองค์ประกอบ มีคุณภาพ มีความเป็นศิลปะ และที่สำคัญ มีความเป็นมืออาชีพ อย่างที่ทุกๆคนไฝ่ฝัน เพราะการไอ้ที่เราจะทำอะไรซักอย่าง มันก็ควรจะเป็นไปได้ดี ไม่ใช่เป็นเป้ด บินก้ได้ ว่ายน้ำก็ได้ บางครั้งก็ขันได้ เอาเพียงแค่ว่า มีกล้อง มีภาพถ่าย มีสังคม สิ่งที่นอกเหนือจากนั้นมันคืออะไร ไม่ได้หมายความว่าเราจะต้องทำอย่างที่เขาทำกัน พยายามเลียนแบบ ให้ดูเหมือน เป็นโปร แต่จริงๆแล้ว เราจะต้องค้นหา สิ่งที่เราควรจะเป็นเรา ทำผลงาน และสิ่งที่เรารักเราชอบ เรามุ่งหวัง ให้เป็นที่ยอมรับ(ไอ้นี่สำคัญมาก) ดังนั้น สิ่งที่จะต้องเป็นไป และ จำเป็นต้องเรียนรู้ ก็คือ ประสบการณ์ แต่ก็ใช่ว่าจะควานหาหนทางอย่างเด็ดเดี่ยวโดยไม้ลืมตามองผู้คนรอบข้าง ว่าเขาคิดอะไร ทำอะไร ต้องยอมรับว่าเมื่อมีผู้คนแผ้วถางทางเดินเอาไว้ แล้วเราทำไมจะต้องหาหนทางเดินเองอีกต่างหาก พยายามครับ พยายาม อีกต่อไป ทั้งๆที่ตอนนี้ เหมือนเด็กที่กำลังจบ ม.ปลาย กำลังเลือก คณะ-สาขาวิชา ที่จะเรียนต่อ ชอบ รัก หรือ มีคนแนะนำ ซักวันหนึ่งในเวลาอันไม่นาน เขา ก็จะมองเห็นแสงสว่างที่ปลายทาง ให้เดินเข้าไปหาจนพบทางออกจากถ้ำที่มืดมน ต่อไป ครับ คงจะต้องใช้เวลาอีกซักเท่าไร ไม่มัใครทราบ และ ก็ไม่มีใครกำหนด กรุงโรมมิได้สร้างเสร็จภายในวันเดียว แต่มันก็ถูกถล่มทลายสูญหายภายในวันเดียวได้เหมือนกัน วันเวลา เท่านั้น ที่ไม่เคยหยุดนิ่ง นอกจากถ่ายนาฬิกาหมด ดังนั้นคนเราก็ไม่ควรหยุดนิ่ง นอกจากเวลาที่ต้องการทบทวนสิ่งที่ผ่านมา ต่อไป ครับ ต้องพยายามต่อไป แล้วซักวัน สิ่งที่เป็นจริงจะปรากฏขึ้นมา สวัดปีใหม่ครับ